بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و توزیع ژن های مقاومت به بتالاکتاماز در سویه های اشریشیا کلی مولد عفونت ادراری جدا شده از زنان و کودکان در شهرستان فارسان

زمینه و هدف: عفونت دستگاه ادراری از شایع ترین عفونت‌ها در زنان و کودکان است که در این میان باکتری اشریشیاکلی عامل اصلی عفونت بشمار می رود. مقاومت علیه آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده، مشکل مهمی در پروسه درمانی می باشد. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و بررسی شیوع ژنهای مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها می باشد. روش بررسی: مطالعه توصیفی-مقطعی از تعداد 95 بیمار زن و کودک مبتلا به عفونت ادراری مراجعه کننده به کلینیک شهرستان فارسان در سال 1392 انجام شده است. نمونه های باکتری پس از رشد در محیط بلاد آگار و EMB با استفاده از روش آنتی بیوگرام با روش Kirby-bauer و هاله عدم رشد مورد بررسی قرار گرفتند. سپس جهت تعیین شیوع ژنهای مقاومت CTX، CTX-M، TEM و B-SHV از روش PCR استفاده گردید. یافته ها: از تعداد 95 نمونه اشرشیاکلی بیشترین مقاومت به ترتیب به آمپی سیلین(78/95%)، تری متوپریم-سولفامتوکسازول(10/62%)، نیتروفورانتوئین(10/42%) و بیش ترین حساسیت مربوط به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین(31/46%) و سفتریاکسون(21/44%) گزارش گردید. همچنین نتایج PCR نشان داد CTX بیشترین و SHV-B کمترین شیوع در بین ژن‌های مقاومت را دارا می باشند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد شیوع باکتری اشرشیاکلی تولید کننده ژن های مقاومت به بتالاکتاماز در حال افزایش است. همچنین در درمان اولیه عفونت های ادراری بهتر است از آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول و نیتروفورانتوئین کمتر استفاده گردد. کلمات کلیدی: عفونت های ادراری، اشرشیاکلی، CTX-M، مقاومت، PCR